Als immigrant voelde ik me uitgedaagd om een weblog te starten, niet als privépersoon die voorzichtig moet zijn om zijn leven online te zetten. Maar goed, een mens wil toch zijn ei kwijt. En 2000 kilometer verderop verhuizen van je Heimat brengt verplichtingen met zich mee…de mensen thuis laten weten wat er hier zoal gebeurt, zelfs als het ze eigenlijk niet zo interesseert. En wat ik leuk vind is het idee om de internets te laten delen in de dagelijkse wonderen in deze wonderlijke thuisstad en in dit malle mooie land. Dit is ‘m dan, op hoop van zegen. De stukjes van het werk staan trouwens hier.
As an immigrant i was tempted to start this blog, as a person cautious of too much personal information on the internet, not. Not if i can help it, anyway. But if you move 2000 kilometers away from where you have lived all your life, it brings along responsibilities. To let people know what you’re doing, even if they only fake interest. And i like the idea of making public the wonderful daily wonders in my new home town. So here we go, may the gods of inspiration and good taste watch over me.
Johan Bouman
Bouman's Blog 
Buna ziua! As dori sa iau legatura cu dumneavoastra pentru a realiza un interviu. Imi puteti lasa un numar de telefon sau o adresa de e-mail pentru a putea comunica mai bine? Va multumesc frumos!
Beste Johan,
Wil je mij je e-mail adres sturen via http://www.muit.eu/contact/
Veel dank,
A.M.
Beste Johan,
Wil je mij je e-mail adres sturen via http://www.muit.eu/contact/ ?
Veel dank,
A.M.
Hallo Johan,
Ik heb je zigeunermuziek idee naar Huismuziek gestuurd. Je zou in E-news kunnen staan bijvoorbeeld.
Nu ben je in Nederland, weet ik (misschien ontmoeten we elkaar nog in Katwijk, zoek tot nu toe vruchteloos contact met E.), dan is eventueel overleg wel gemakkelijk. Je kunt me bellen voor meer tekst. Nummer bij E. bekend. Hartelijke groet, Anneke V.
zou leuk zijn als het kon, mail mij maar even.
V-am descoperit astazi articolele din ziarul Kamikaze. Nu ma mai satur citind. Eu m-am mutat din Bucuresti in Olanda. Regasesc 100% toate diferentele descrise de dumnevoastra. Ik zal ook alle artikelen van dit blog lezen, want ik heb ook Nederlands geleerd.
Beste Johan,
Graag kom ik met je in contact i.v.m. een tv-programma van KRO-NCRV. Kun je mij je contactgegevens mailen?
Bij voorbaat dank & vriendelijke groeten,
Henriëtte Smit
Dag Johan,
Leuk om tegen te komen zo’n blog!
Ik woon zelf in Bistrita, Transilvanie, en moet wel zeggen dat ik het niet helemaal eens ben met dat alles al zo vernederlandst, of gemoderniseerd is. Uiteraard in de grote stad wel, het is een wereldstad, maar Roemenie heeft voor het grootste deel nog steeds platteland met daarop hier en daar klein ‘arme’ dorpjes verspreid.
Heel mooi en dat moeten we vooral zo houden!
Groetjes!
Hallo Johan,
Heel erg bedankt voor je blog. Aangenaam leesbaar en met een prettig snufje humor geschreven. Bovenal: informatief en de observaties die ik zoek.
Sinds kort heb ik een aantal Roemeense collega’s waarbij de communicatie veelal ‘met handen en voeten’ gaat, en aangezien Spaans (en ook wel Italiaans) hen blijkbaar goed afgaat ben ik inmiddels Spaans en als zijproject Roemeens aan het leren. Dat laatste nu nog op het niveau ‘da, noe, moetsjkoemeesk, pa en Kartoof. Nog niet echt bruikbaar dus ;-))
Nu kan ik aardig mensen ‘lezen’ maar vraag me bij mijn collega’s af wat hen los van de niet zo fantastische (wereld)economie bezielt om 2100 kilometer verderop te gaan werken (dit zijn echte werkers; geen afgestompte zigeunertoonladders-jammeraars, skimmers of andere stereotypen), wat er tussen de Roemeense oren afspeelt, en wat er op het achterste van hun tong ligt. Slechts een enkeling is (tot nu toe) zo direct als ik kan zijn en uiteraard snap ik dat we allemaal voor de knikkers bezig zijn.
Wat ik tot nu toe van je blog gelezen heb heeft al wat dingetjes op zijn plek gezet, en ik heb even de link in ‘Over dit blog’ naar André Muit gevolgd (André, eveneens bedankt!) voor nog wat realitychecks. Nooit serieus verdiept in ‘het Oostblok’ en de data over Roemenie liet mijn kaak voor een moment een stukje zakken (en het verklaarde onder andere waarom nadat ik naar de boekhandel rende voor een dik RO-NL woordenboek de (jonge) persoon in kwestie glazig naar dezelfde pagina bleef staren..).
Het internet is inderdaad niet de plaats om je hele hebben en houwen op te plempen, maar ik ben blij dat je je gedachten en ervaringen over ‘deze wonderlijke thuisstad en dit malle mooie land’ met ons deelt. Dat ‘malle mooie’ meen ik te bemerken aan mijn collega’s; fijn dat jij de ‘achtergrond aan mijn beeld’ toevoegt.
Keep ‘em coming!