Vandaag Maaidag in park Titan. Overal mannen en vrouwen van de firma Rosalgrup in groene overalls. Vorige week was er bij ons familie op bezoek, en wandelend door het park viel het ons op dat een deel van de gazons aan hun lot werd overgelaten. Alsof men op het gemeentehuis onze opmerkingen gehoord had, was het gemaai vandaag niet van de lucht. Op trekkertjes, met maaimachines en met van die kleine dingetjes voor de randjes, alle varianten van de maaikunst werden bedreven.

Hier en daar stond een opzichter of opzichtster bevelen te geven. De grasharkploeg draaide zich warm. Het was een lust voor het oog, en de maaiers hadden er duidelijk plezier in. Het viel me op dat vooral de oudere maaiers met ruime heupbewegingen hun apparaten rondcirkelend te werk gingen. Blijkbaar waren die nog de zeis gewend, want ze bewogen met hun motormaaiertjes op precies dezelfde manier als met dat traditionele instrument. Waarmee trouwens nog steeds een groot deel van Roemenië wordt gemaaid.

De overgang van handwerk naar machinerie, die je in 19e-eeuwse romans (http://en.wikipedia.org/wiki/La_Terre) tegenkomt, is in Roemenië aan de orde van de dag. Zo ook dus in het park Titan. Waar aan de ene kant van de allee de tieners gamend en bellend voorbij mobielen, worstelt ter anderen zijde de werker met de recente mechanisatie van zijn eeuwenoude métier.