Boekarest is verdeeld in zes sectoren. Een soort deelgemeenten. Iedere sector heeft zijn gemeenteraad, burgemeester, ambtelijk apparaat, zelfs een eigen belastingdienst. Er kwamen bij ons op kantoor eens twee inspecteurs langs van deze wijkbelastingdienst, of wij onze bijdrage maar snel wilden betalen want hun geld was op. Zo gaat dat.

Wij wonen in sector 3. Sector 3 is heel groot en staat bekend vanwege de netheid en het vele groen. Nou win je daar makkelijk mee van de andere sectoren, want over het algemeen is het groen in Boekarest niet om over naar huis te schrijven. Dat wil zeggen: er zijn een aantal reusachtige parken, maar daarbuiten zijn grote delen van de stad heel stoffig en stenig.

Logisch dus dat bewoners groen belangrijk vinden. En dat het een politiek issue wordt, zodanig zelfs dat burgemeesters van sectoren zich ermee profileren. Sector 1 noemt zichzelf  ‘De Groene Sector’, blijkbaar in een soort hoop op een self fulfilling prophecy. In onze sector staat bij iedere groenstrook een metalen bord met onder een boetebepaling (sloop de boel en je gaat voor 50 RON op de bon) heel trots de naam van de burgemeester. Veel effect heeft het niet want ik ben prompt zijn naam vergeten.

Sector 2 heeft de bordjes van sector 3 overgenomen en het idee uitgebreid naar iedere graspol van enig formaat. Zodoende kan de burgemeester (ook zijn naam wil me niet te binnen schieten) trots wijzen op het sterk gegroeide aantal groene zones in zijn sector. Als je de groene zones waar zonder moeite overheen te spugen valt ervan aftrekt, blijft er ongeveer een handvol over. Maar dat terzijde. Ze worden onderhouden alsof het om ’s lands kroonjuwelen gaat. Regelmatig zie je een handvol werknemers van een of ander groenbedrijf in zo’n groenstrookje onkruid wieden, bloempjes planten, rommel opruimen en wat dies meer zij. In het Parc Titan waar ik iedere ochtend doorheen wandel op weg naar kantoor, is zelfs een dagelijkse onderhoudsploeg actief.

En overal die bordjes. Een heel aardig voorbeeld van zo’n bordje (en hier ben ik dus heel trots op) stond heel gunstig gepositioneerd vlak naast een autowrak (ook een regelmatig voorkomend fenomeen in het Boekarestse landschap), juist toen mijn moeder en ik gewapend met fototoestel langskwamen.

Mogelijk gemaakt door Sector 2

Naast dit autowrak staat zo’n trots bordje. Er staat ‘Project uitgevoerd door Sector 2, met steun van de sector-raad. Burgemeester: Neculai Onteanu’. Volgens mij is het project ooit een Citroën C4 geweest…