Wie weleens een boek over de Middeleeuwen openslaat, weet dat in vroeger tijden de mensen niet zo gepolijst rondlopen als nu. Zaken als acnepleisters, lipvergrotingen, borstinspuitingen, haarinplantaten of just de totale verwijdering van haar, men had er allemaal nog nooit van gehoord.

Ook liep men met de meest wanstaltige puisten en uitgroeisels rond, gewoon omdat het kon omdat er niet veel anders opzat. (Even terzijde: u moet het mij vergeven als er af en toe een blogisme tussendoor glipt, ik moet mij via Sargasso, Geenstijl, Retecool en hun collega’s op de hoogte houden.)

Die laatste gewoonte heeft men in Roemenië met enthousiasme gehandhaafd. Het is hier een land vol mooie mensen en persoonlijke verzorging staat op hoog niveau, maar de aangezichtsgroeisels laat men zich niet afpakken. Iedere dag kom ik wel iemand tegen met een, meerdere of zelfs een hele verzameling zachtroze uitstulpingen van woekerend vlees, onbekommerd de wereld tegemoet ziend.

Hebben mensen bij ons dat minder? (Per slot van rekening zaten we verder van Tsjernobyl.) Of laten we onze addenda eerder wegsnijden? Nader onderzoek is nodig en zal in de loop van 2018 door een team van deskundigen worden gepresenteerd.