Na maanden en maanden werk is morgen de dag van de waarheid. Zal de eigenaarster van het appartement dat we willen kopen erin slagen om de echtscheidingspapieren van de vorige eigenaar uit 1995 uit het archief van de rechtbank op te diepen, of krijgen we nul op het rekest?

Het is hier een dolle boel met huizen kopen, dat hebben trouwe lezers wel gemerkt. Nadat een bepaalde bank ons na 7 (!) weken wachten liet weten onvoldoende stukken te hebben in het dossier om het appartement goed te keuren geloofden wij het in feite verder wel. In de tussentijd hebben we gelukkig ook een andere bank gevonden die hoewel net zo streng, ons toch klantvriendelijker bejegent.

Na advocaten te hebben ingeschakeld, voormalige eigenaren te hebben opgegraven, beduimelde bankdirecteuren te hebben bezworen, argwanende archiefambtenaren te hebben aangesproken heeft de eigenaar van het ‘object’ nu via een kennis Het Document bemachtigd, waaruit moet blijken dat zijn schoonmoeder daadwerkelijk de enige echte eigenaarster is en het dus mag verkopen…of althans, dat document moet die schoonmoeder dus morgen met de kennis uit het archief gaan trekken.

Wij zijn ondertussen op alles voorbereid. U wilt de kwitantie waartegen mijn overgrootvader zijn eerste radio kocht? Geen probleem. U wilt Napoleon’s laatste boodschappenlijstje voor hij naar Elba vertrok? Koud kunstje. U wilt de  steen waarop Burebista zijn liefdesbrieven beitelde? Het is alles niets vergeleken bij wat je voor een hypotheekje bij elkaar moet krijgen…