Vanmorgen was ik op weg naar het pakjespostkantoor (want je kan pakjes van buiten de EU niet bij ieder postkantoor ophalen, alleen bij kantoren met een ‘douanefunctie’. Wat grieperig, dus met de auto. Nog niet koud vertrokken werd ik ingehaald door een politieauto zonder zwaailicht of sirene, maar hij reed zeker 60 (je mag daar vijftig, maar iedereen rijdt zo hard mogelijk op die plek). Ik zag dat de politieman achter het stuur met een hand zijn telefoon op zijn oor klemde. De politieauto reed op onverschillige wijze langs een drietal auto’s die geparkeerd stonden onder een bord dat je daar niet mocht stoppen, en accelereerde bij het naderen van een zebrapad, zodat de voetgangers die daar wilden oversteken voor eigen welzijn een stapje achteruit deden. Ik heb het nummerbord van die auto helaas niet kunnen noteren.

Nadat ik me enige tijd had opgewonden, herinnerde ik me dat ik op Nederlandse websites ook regelmatig nieuws zie over wildplassende, te hard rijdende of telefonerende agenten. Sterker nog, ik ben in Utrecht ook wel eens bijna van de sokken gereden door een politieauto. Word ik daar ook boos om? Eigenlijk niet. Waarom dan niet? Misschien omdat ik er in Nederland automatisch vanuit ga dat, hoewel politieagenten ook mensen zijn, dit in het algemeen niet voorkomt. En omdat ik in Roemenië denk van: je hebt al een slecht imago, dat vaak ook nog wordt bevestigd, en dan is iedere fout er een te veel. Vooral als die fout ook nog eens makkelijk te voorkomen is.

Dus eigenlijk leg ik de lat voor Roemeense overheidsfunctionarissen hoger dan voor Nederlandse. Terwijl ik tegelijkertijd minder hoge verwachtingen heb – gezien de resultaten uit het verleden – van diezelfde overheidsfunctionarissen. Of heb ik last van een Westers superioriteitscomplex? Misschien is het handiger om me wat minder druk te maken en blij te zijn met de dingen die wel goed gaan…of gebeurt er met zo’n houding helemaal niets meer?

Die immigranten ook altijd met hun dilemma’s…