Gisteren heb ik kennis gemaakt met de eminente Roemeniëkenner Jan Willem Bos, een aangenaam causeur die zo tien blogs zou kunnen vullen als hij er zin in had. Aan het eind van het gesprek hadden we het nog even over de Roemeense politiek, en hoe interessant (of niet) die is.

Interessant is misschien niet het goede woord. Ik zou eerder zeggen: vermakelijk. Zojuist zag ik namelijk op het staatsjournaal dat bij een stemming van gisteren in het parlement alle leden van de regeringspartij plus een aantal ministers van die partij (ik weet eerlijk gezegd niet of die nou een dubbelfunctie hebben als parlementariër of gewoon stemrecht vanwege hun ministerschap), al die luitjes dus, VOOR een wetsvoorstel hebben gestemd waar de regering (en ook leibandhouder IMF) TEGEN zijn.

Vandaag dus hilariteit alom. Het bleek allemaal te komen omdat de vervangend fractievoorzitter de verkeerde steminstructies had gegeven aan zijn collegae. Iets met duim omhoog of omlaag, stel ik me voor. Deze ongeveer 100 parlamentariërs hebben vervolgens als één man het verkeerde knopje ingedrukt. Heerlijk, die partijdiscipline. En uitzonderlijk, want meestal hoor je van dissidenten die vrolijk bij iedere opiniepeiling naar de winnende partij overlopen.