De steigers zijn bijna weg, het laatste piepschuim wordt geplakt

De gezinsuitbreiding ligt uit volle borst te brullen in de wieg en ik denk, het wordt tijd om groter te gaan wonen. Wij wonen nu al zes jaar in deze heerlijke arrebeierswijk, in deze gezellige (meestal) en rustige (meestal) flat. De gemeente heeft het hele gebouw net geïsoleerd, groot onderhoud aan de leidingen gegeven en een verfje gesmeerd, uiteraard met EU-geld (waarvoor hartelijk dank, o Nederlandse belastingbetaler).

Maar het wordt nou echt wat klein, drie kamertjes voor vier man. Roemenen wonen bijna allemaal klein en dat vind ik op zich prima. Scheelt stofzuigen, stookkosten en als je iets kwijt bent, duikt het al snel weer op. Maar ik wil eigenlijk wel weer een plekje voor een bureau, de wederhelft wil dat ook en de zussen hebben een ruime kamer nodig.

Dus omkeren die spaarpot! Spannend is overigens wel dat er nieuwe wetgeving aan zit te komen die hypotheektrekkers meer steun geeft – het idee is dat je gewoon je huis kan teruggeven en de schuld is dan vereffend, ook als het ondertussen in waarde is gedaald. Banken vinden dat niet leuk en verhogen waarschijnlijk de eigen inleg voor hypotheken. Dan kunnen ze zich indekken. De rente gaat vast ook omhoog, trouwens. Ons huidige huis heeft een flinke onderwaarde, want gekocht tijdens de bubbel. ‘Gelukkig’ hoeven we niet bij te betalen aan de bank want ook destijds moest je zelf al 25% van de hypotheeksom inleggen.

Dan is het huizen vinden vervolgens ook niet makkelijk, met die aardbevingen. Als totale onkundige heb ik me toch moeten verdiepen in gewapend beton en wanneer dat aan z’n end raakt. De hele stad staat vol met communistische flats, gebouwd tussen pak ‘m beet 1950 en 1990. Maar in feite kan je alles van voor 1977 wel vergeten want in dat jaar gooide een stevige beving tientallen flats en 1500 mensenlevens in puin. Wat daarna is gebouwd, moest voldoen aan veel strengere normen.

Na de revolutie (1989) is er relatief weinig gebouwd in de stad. Veel mensen zijn in randgemeenten gaan wonen. Nieuwe flats zijn vrij schaars, en veel duurder dan ouwe. Met een beperkt budget moet je dus goed zoeken. Overigens is nieuwbouw al net zo lelijk als communistische bouw. Echt leuk wordt het in zo’n ouwe villa, van voor de oorlog. Veel huizen van toen hebben iets heel romantisch, met boograampjes, erkertjes, hoekjes, torentjes en trappetjes. Maar ja, die aardbevingen hè. Bakstenen en honderd jaar oud cement, daar slaap je niet rustig in als er 8 op de schaal van Richter kan verschijnen.

Enfin, we gaan rustig verder verkennen, het oude huis zien kwijt te raken en dan volgend voorjaar wat nieuws kopen. Wordt vervolgd!