Als Roemenen zeggen ‘We gaan van het weekend naar het platteland’ (la țară) dan bedoelen ze dat niet in het algemeen. Hoewel veel Roemenen stadsbewoners zijn (Boekarest herbergt een kleine 20% van de ingezetenen) heeft bijna iedereen wortels op het platteland. In communistische tijden heeft er een hevige, vaak onvrijwillige urbanisatie plaatsgevonden. Veel mensen verhuisden naar de steden, of naar verstedelijkte voormalige dorpen, en behielden hun plattelandsconnecties. Roemeense familiebanden zijn ook sterker bij ons, dus het feit dat er een oma, tante, nichtje of oude vriend nog op het dorp woont is van een groter belang dan dat het in Nederland zou zijn.

Zo zijn wij regelmatig in het weekend te vinden in het dorpje Măgura bij Buzău, waar Ana-Maria’s oma woont. Oma is heel oud en invalide, zij wordt door de week verzorgd door de buren en in het weekend door Paul en Mari. Bejaardentehuizen zijn in Roemenië oorden die je je ergste vijand nog niet als oudedagvoorziening zou toewensen (tenzij je de centen hebt om een privé-tehuis te betalen), en bovendien is oma zó met haar erf vergroeid dat het ondenkbaar is ergens anders haar bejaardheid te beleven.

Schoonmaken is er dus ook niet meer bij, de enige taak die ze nog kan doen na een leven hard werken is het voeren van de kippen. Dus afgelopen weekend togen we met de familie erop uit en aan de schoonmaak. Op het erf staan meerdere huizen, waarvan eentje alleen in de zomer bewoond is. Daar moest flink de bezem door. Ook het huisje van oma en dat van tante Steluța moest flink worden geschrobd. En dat terwijl onze Yana pas aan het begin staat van een carrière gekneusde knieën en modderbroeken. Dus waar wij boenden, banjerde zij. Een groot feest.

En zo brengen heel veel Roemeense families hun weekenden door. In zekere zin zijn dus heel veel mensen gezegend met een vorm van datsja. Een weekendhuis. En hoewel Roemenen doorgaans dol zijn op nieuw, modern en westers, koesteren ze toch ook openlijk hun ‘roots’, het platteland met zijn frisse lucht en ruimte. Je zult niet veel verklaarde plattelandshaters/stadsjunkies treffen, ook al zijn ze nog zo hip. Tegelijkertijd worden net als overal plattelanders gezien als wat dommig en achterlijk. Dat dan weer wel. Het verschil met een land als Nederland is, denk ik, dat minder of meer onbewust Roemenen toch een soort heimwee hebben naar hun précommunistische rurale samenleving. Gezien de sporen van voornoemd communisme in het landschap en in de hoofden van de mensen, kan ik daar goed inkomen.