Roemenen hebben een collectief minderwaardigheidscomplex lijkt het wel. Klagen doet iedere natie, maar als je de mensen hier moet geloven ben je gek als je niet emigreert. Ik heb dan ook vaak discussies over de vraag, waarom ik in ’s hemelsnaam hier ben komen wonen.

Toch kunnen Roemenen ook positieve kanten van zichzelf noemen. Desgevraagd beginnen veel mensen over het Roemeense talent om zich met improvisatietalent uit de meest bochtige situaties te wurmen. Momentoplossingen, daar zijn ze goed in.

Langzamerhand begin ik te geloven dat deze eigenschap niet alleen een oplossing is voor veel netelige situaties hier, maar ze ook veroorzaakt. Ik zal dit toelichten.

Het is momenteel in de pers ach en wee over de gaten in de weg. Het asfalt in Boekarest vertoont gaten waar je hele auto in verdwijnt als je niet uitkijkt (zie dit)  . Waarom die gaten? Het asfalt is al die jaren alleen opgelapt als er een stukje kapot was, en nooit grondig vernieuwd. Waarom niet? Op dat moment was het niet nodig.

Ander voorbeeld. Waarom worden er overal nieuwe kantoorgebouwen neergezet, terwijl er niet een gebouw in Boekarest is van meer dan vijf jaar oud, dat in een normale staat van onderhoud verkeert? Omdat bouwen leuk en momentaan is. Onderhoud is saai en periodiek.

Derde voorbeeld. Waarom heeft niemand in Roemenië een verzekering als het niet verplicht is? (Zoals de aansprakelijkheid bij auto’s.) Verzekering is voor een mogelijk iets dat in de toekomst kan gebeuren. Dus totaal buiten de horizon.

Ik durf wel toe te beweren dat Nederlanders (om maar een volkje te noemen) veel minder goed zijn dan Roemenen in het omzeilen van problemen door het vinden van spontane improvisaties. Tegelijkertijd doen wij veel meer aan onderhoud. Wetenschappelijk vastgesteld heb ik het nog niet, maar ik vrees dat we te maken hebben met elkaar uitsluitende grootheden. Dus de keus is eigenlijk: Gaten in de weg of voorspelbare saaiheid.