Er gaan over verzekeringsbedrijven in Roemenië de verschrikkelijkste verhalen. Allemaal waar, dat verzeker ik u. Ook wij kunnen erover meepraten. Dat het in ons geval om de firma Carpatica Asigurări gaat, zal ik niet onthullen. Dat zou flauw zijn. 

Een reisverzekering is iets dat wij graag bij gelegenheid aanschaffen. Je zal, per slot van rekening, maar een been breken. Helaas herinneren we ons dit vaak pas op het vliegveld, waar je slechts de keus hebt uit twee verzekeringsmaatschappijen. Ik heb ook weleens geprobeerd na aankomst op Schiphol een reisverzekering af te sluiten, maar daar trapten ze niet in. 

Die twee verzekeringsmaatschappijen zijn beide even slecht. Dat hebben wij proefondervindelijk vastgesteld. De ene heeft ons een claim van een paar honderd euro door de neus geboord vanwege de kleine lettertjes. Op zich is het natuurlijk eigen risico als je die niet leest, maar in dit geval was ons eerst ruimschoots verzekerd dat de claim wel degelijk gehonoreerd zou worden. 

De andere verzekeringsmaatschappij is dus die Carpatica. Is ook een bank van, maar dat terzijde. Toen we bij hen ziekenhuiskosten wilden declareren, moesten we zaken doen via een tussenpersoon, Coris. Die waren maandenlang niet in beweging te brengen, totdat Ana per telefoon ze even de oren heeft gewassen. Alles was ineens geregeld, we hoefden alleen nog maar even de originele facturen te komen brengen. 

Dus ik met die facturen naar hun kantoor. Wat bleek: ze hadden het dossier gewoon afgesloten en overgedragen aan de verzekeraar zelf. Originelen? Die moet u opsturen naar Sibiu, meneer. Pff. 

Een maandje na het opsturen niks gehoord, dus maar weer even gebeld. Ze hadden de documenten ontvangen, maar er waren nu weer een hele hoop andere documenten nodig. Waar niemand het van tevoren over gehad had. Waaronder bijvoorbeeld de hele medische voorgeschiedenis van betrokkene. Hoe kon ik die documenten het beste opsturen? Gewoon naar een van onze kantoren in Boekarest gaan, die regelen de rest. Ook bij kantoor X? Ook bij kantoor X. 

Bij kantoor X aangekomen bleek dat daar heel aardige mensen werkten, die evenwel ‘niet over de juiste formulieren beschikten’. Mijn suggestie om ze dan even te downloaden van het netwerk en te printen veroorzaakte beschaafde hilariteit. Nee, het enige kantoor waar deze formulieren waren was in het centrum. Ik met de taxi naar het centrum. De ingang van het gebouw was een zijdeurtje, waarachter een tragisch kijkende bewaakster. Wat komt u doen? Zo-en-zo. Volgens mij is dat niet hier, maar sowieso zijn ze gesloten, ze gaan om vier uur dicht. Hoe laat is het dan? Acht over vier. 

Je kunt zeggen wat je wilt, maar die sluitingstijden zijn in ieder geval een zekerheidje…