In iedere reisgids over willekeurig welk land kom je tegen dat het ‘een land van contrasten’ is. Zelfs Nederland, met zijn oneindige laagland, dom kijkende koeien en monotoon zeurende burgers wordt in de gids vercontrasteerd. Vrij naar Herman: De tulpen zijn blauw, de tulpen zijn groen – in Holland is altijd wat te doen. 

Enfin. In Roemenië is dat van die contrasten ook echt waar. Daar zal ik het nog wel vaker over gaan hebben. Ik zou honderden voorbeelden kunnen noemen, maar ik beperk me hier even tot de duurzame consumptiegoederen. Vanwege een recente verhuizing hebben we een hele berg meubels nodig, dus de hele stad afgestruind naar wat wij thuis ‘leuke winkeltjes’ noemen. In Utrecht vonden we soms iets in een artsy grachtenpand, dan weer in een stoffige kelder, bij de kringloopwinkel of op de meubelboulevard – genoeg aanbod in de categorie ‘geen eenheidsworst, maar wel betaalbaar’. Ik liep dan ook met een grote boog om de Ikea heen, want die zaak is er verantwoordelijk voor dat je in iedere Europese huiskamer tegen een Billy aanloopt. De McDonaldization of interiors, om George Ritzer te parafraseren. 

In de categorie ‘leuke winkeltjes’ heb ik in Boekarest echter 0 resultaten gevonden. Genoeg winkelketens waar in de showroom de planken al uit de kast donderen, met van die in authentieke Mexicaanse motieven opgeverfde plastic siervoorwerpen. Genoeg boetieks ‘de fițe’ waar alles belachelijk duur is want ontworpen door Zorro Zamboni, plus ze hebben nooit wat op voorraad. Maar de middenmoot is er niet. Geen normale winkels met normale prijzen waar je toch nog wel eens iets leuks aantreft. Ook met kleren is dat trouwens zo: je kunt nepwollen truien uit China krijgen voor 5 euro, je kunt een Gaultier krijgen voor 500 euro, maar iets van een Hema kan je vergeten in deze contreien. 

Dus als iemand mij vraagt waarom wij het toch in ons hoofd halen om de hele binnenboel uit de Ikea te slepen en ook nog zelf in elkaar te schroeven: daarom dus. En inmiddels vind ik het ook wel best. Vrolijke kleuren, ballenbak om me uit te leven, Zweedse balletjes aan het buffet. En nu ga ik de planken in mijn Billy monteren.