Zo’n gedwongen vakantie heeft ook wel wat. Nu ik voor mijn zuurstoftherapie een paar weken in Constanța moet blijven – hier staat de enige Roemeense kliniek die zo’n apparaat heeft – heb ik de tijd om een hoop achterstallig leeswerk te doen en gelukkig kan ik een deel van de dag ook nog werken. Bovendien helpt positief denken naar het schijnt enorm bij het herstel, dus van mijn kant geen klachten.

Volgens deze site is Constanța de vijfde stad van Roemenië met ruim 300.000 inwoners in 2010. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en ook de belangrijkste stad in het kustgebied van het land, de regio Dobrogea (Dobroedzja). De Engelse wikipediapagina kan u een inleiding in Constanțakunde bieden.

Speciale vermelding krijgt de burgemeester, de heer Radu Mazăre. Deze dandy (dat woord heb ik altijd eens willen gebruiken) loopt over van ambities en radicale zienswijzen, ondanks of misschien dankzij de bescheidenheid van zijn achternaam (mazăre betekent doperwt). Zo verscheen hij als militair verkleed bij een congres van zijn partij (de PSD) om te laten zien hoe ernstig hij de strijd met de regeringspartij neemt.

Overigens was dat niet de eerste verkleedpartij: hij heeft ook al eens in Wehrmachtuniform bij een modeshow opgetreden. Overigens wordt zijn bestuur van de stad door de inwoners die ik sprak als overwegend positief beschouwd, op basis van het verbeteren van de openbare groenvoorziening en de infrastructuur. Nederland doet vanwege de haven veel zaken in Constanța, dus misschien komt meneer Mazăre nog weleens op de vaderlandse kijkbuis ook.

Het centrum van de stad (momenteel is mijn actieradius extreem beperkt, maar ik ben hier al eerder geweest) is afhankelijk van de glas-halfvol- of glas-halfleeg-redenering een heerlijk rommelig en romantisch boom- een zeeluchtrijk bedoeninkje of een verkrotte zooi inferieur beton en gipswerk waar straathonden en bedelzigeuners de dienst uitmaken. Ik vind het hier heerlijk 🙂

Vanuit mijn kamer in hotel Guci (geen spelfout, de eigenaars zijn zogenaamde Aroemenen en heten gewoon zo) heb ik uitzicht op zee (tussen een lelijke flat en een lelijk kantoorgebouw kan je de schepen voor anker zien liggen). Gelukkig staat de kliniek hier en niet in Copșa Mică.