De vakantie nadert en bij ons in huis is daarvoor maar één bestemming: de Heimat. Ik heb familie en vrienden erg gemist, en zo hoort het ook. We hebben zoals gewoonlijk al een hoop bezoek aan familie, vrienden, kennissen en bancaire instellingen gepland, zodat het meer op een werkvakantie lijkt. Ik voel me net een bezoekend staatshoofd, al is mijn hoofd alleen hoofd van mijn lijf en leden – zoals de dichter zei.

Het kan zijn dat ik teveel op www.geenstijl.nl heb gekeken de afgelopen maanden, of dat ik een soort Roemeens nieuwscynisme heb opgedaan. Hoe het ook komt, ik heb het gevoel dat Nederland een steeds minder leuk land is sinds wij weg zijn.

Het is een bekend verschijnsel: als je sturende input krijgt, gaat je onderbewuste vanzelf om. Blijkt bijvoorbeeld uit het Telegraaflezerssyndroom.

Het kan ook zijn dat ik niet de bron van bias ben met mijn voorkeur voor sensatieblogs, maar dat de vaderlandse pers in een negatieve trend is geraakt sinds een aantal jaar. Wordt er negatiever gedaan in het nieuws? Wordt er meer gezeurd?

Een mogelijke, objectieve oorzaak kan de economische malaise zijn – toen wij gingen emigreren in 2008 gingen huizen als warme broodjes, bestond er geen werkloosheid en kwam de Kriezus net om de hoek piepen. Maar er zit ook een subjectieve kant aan, van het genre: hoewel de misdaadcijfers dalen, voelen de burgers zich steeds onveiliger.

Er zit maar één ding op: zelf poolshoogte gaan nemen. Tot volgende week!