Als de pruimen van de bomen komen denderen, weet de Roemeen dat het tijd is om de stookketel aan te vuren. Afgelopen weekend heb ik voor het eerst zelf een potje țuică gedestilleerd, onder leiding van Paul.

Nou gebruiken wij alle soorten fruit in de stokerij, want als het gist dan kan je er alcohol van maken. De meeste fruitsoorten geven de drank ook nog een bouquet van jewelste. Graan of aardappels verstoken past niet in de Roemeense traditie. Dat doen ze maar in Rusland en Polen.

Op de foto bij dit stukje ziet u het hoekje in de oude koeiestal, waar mijn schoonfamilie al eeuwen aan het stoken is. Tijdens het communisme was dat klandestien, want foei alles is van de staat, dus moest Ana’s opa de lokale autoriteiten omkopen – met drank. Om de productie niet in het oog te laten lopen, had hij een ondergrondse afvoer gemaakt voor de fruitprut (borhot) die overblijft na het stoken.

Links op de foto ziet u de koperen stookketel. Hij is ingebouwd in een oven en wat u erboven ziet is een soort afneembaar expansievat. Het deurtje onderaan staat open voor de foto, om te laten zien dat er echt wat gebeurt. De ketel wordt geladen met fruit dat eerst is voorbewerkt: Goed pletten, dan wat water en eventueel suiker erbij, dan een paar weken wachten. Het fruit wordt er dus in geschept (er gaat zo’n 90 liter in). Dan wordt het expansievat erop gezet, de naden gedicht en het geheel met een stalen buis aangesloten op het koelvat (rechts op de foto). Het koelvat is gevuld met water. De buis spiraalt door het vat naar een kraantje beneden, waar je de verdampte en vervolgens afgekoelde drank opvangt.

Door zelf mengen en op eikenhout bewaren kan je de meest fantastische țuică (tswieka) maken. Maar dan moet ik eerst nog een tijdje in de leer.