Nou zat ik gisteren peentjes te zweten, maar aan het eind van de rit mocht ik doctor heten.

En dat is fijn, want na vier jaar speuren en typen wil je weleens door met een nieuw project. Zomer 2020 was het manuscript al af, maar door diverse administratieve aangelegenheden lag het pas in december bij de drukker. En dan zag ik nog een hele berg foutjes overal. Laten we maar hopen dat men er overheen leest.

Achteraf bleek het een geweldige dag te zijn geweest, ook al was ik daar op het moment zelf te zenuwachtig voor. De commissie was welwillend en stelde leuke vragen, de laudatio was laudatief, iedereen kon meekijken en de vriendenclub hield een liveblog bij. En ik hoefde niet eens het huis uit – zo heeft een pandemie ook zijn voordelen.

Wie wil kan het boek hier downloaden, ik wens jullie leesplezier en doorzettingsvermogen.

En dan zat ik vanmorgen te denken, wat nu? Vanaf eind maart volgt eerst een keuzevak over corruptie dat ik hier mag geven aan de universiteit. Voor daarna kan ik hopelijk nog eens samenwerken met deze en gene, aan een mooi onderzoeks- en of onderwijsproject. Maar dat komt vanzelf, eerst nog wat broeden.