Een willekeurige aflevering uit de serie die leven heet: Ons appartementje is bijna overal mooi opgeknapt, maar naast de voordeur hangt een lelijke oude vieze en niet bij de rest passende meter voor KwH plus stoppenkast.

Daar wilden wij iets overheen hangen en naar verluid kan je in Roemenië voor weinig centjes meubels op maat laten maken. Wij bellen met de firma ‘Ik wil meubels‘. Uitgelegd wat er ongeveer de bedoeling was. De meneer zou wel even langskomen. Een paar dagen later belde inderdaad ‘Christi van de meubels’ dattie kwam opmeten, en zo gebeurde. Na enige afwegingen, voornamelijk over de onmogelijkheid van het maken van ronde kastjes, kwamen wij tot een vergelijk en ik zou per tillefoon de kosten vernemen.

Geen telefoontje kwam, dus een weekje later belde ik zelf eens. Oh bent u het. Ja ik was het telefoonnummer kwijt. Dat kan natuurlijk gebeuren. De prijs was voor weinig en hoe ging het proces nu verder? Ik moest langskomen om het voorschot te betalen, en dan ging de timmerwerkplaats aan de slag.

De burelen van de firma Ik wil meubels zijn gevestigd in een nieuwbouwcomplex met de mooie naam Asmita Gardens. Het gaat om een aantal foeilelijke Bijlmer-woontorens op een prachtlokatie aan de Dambovita, met een fenomenaal uitzicht. Aan de kant van de rivier is een ingang tot het complex, maar daar mag je niet in want die is van een concurrerende projectontwikkelaar die ruzie heeft met de ontwikkelaar van de andere helft.

Ik belde dat ik langs zou komen en dat was prima. Of ik nog wel even de hoogte van het kastje wilde doorgeven want dat stond niet in de aantekeningen. Toen ik aankwam was de boekhoudster net weg, dus konden er geen kwitanties worden gegeven van het voorschot. Dat ruikt steevast naar bedrog, maar aan zo’n klein bedrag kon ik me geen buil vallen. Bovendien: goed humeur dus ik denk ik maak er een lolletje van. Maar dat kon meneer Ik wil meubels niet waarderen. En toen ik vervolgens vriendelijk glimlachend zei dat het wel grappig was dat hij mijn telefoonnummer en de hoogte van het kastje kwijt was geraakt, keek hij zó dreigend dat ik meteen wist aan wie hij me zo sterk deed denken: de Soup Nazi!