Wij hebben onder het motto “Koopt Roemeensche waar!” bij de verhuizing een Arctic-koelkast gekocht. Die worden gebouwd in het stadje Găești, niet ver van Boekarest.

Een paar weken geleden (dus na iets van drie jaar) begon het arme ding rare geluidjes te maken, en vervolgens vertikte hij het om nog verder te koelen. Dat was niet zo handig voor de kliekjes en bovendien stond het voorjaar voor de deur – dus op het balkon dingen koelen kon ook niet.

Toevallig was er net een mannetje in huis die de beheerster van de flat helpt met leidingen enzo. Deze kende weer andere mannetjes, die ’s middags even langskwamen en pas zes uur later weer vertrokken na het uit elkaar halen en weer in elkaar lassen van een hoop buisjes aan de achterkant. Ze waarschuwden: als er nog ergens anders een barstje zit, heb je straks weer een probleem. Klein risico: 6 uur werken voor 2 man kostte in totaal 50 euro. En inderdaad: na een weekje begaf het ding het weer.

Wij nou maar de Arctic bellen. In tegenstelling tot andere bedrijven (laatst ging ook de wasdroger kapot, en de stofzuiger – niet van Arctic overigens) heeft Arctic mensen in dienst die vanuit een soort servicecentrum gestrande klanten helpen. Dus ik kreeg meteen een mannetje op de stoep in plaats van dat ik zelf weer een servicebedrijf moest gaan bellen.

Dat mannetje was in werkelijkheid een reus met een baard op zijn kin en ook op zijn billen, zag ik toen hij zijn hoofd onderin de koelkast stak.  Hij stak een tirade af tegen de andere mannetjes, die iets verkeerd hadden gelast. Hij trok aan een buisje en ineens liep alle freon uit de koelkast. Zo, die is kapot, zei het mannetje.

Vervolgens vroeg hij of wij nog garantie hadden. Die hadden we niet, want alle papieren waren verdwenen. Toen dicteerde hij mij een briefje waarin ik Arctic moest vragen om gratis reparatie.  Met dat handgeschreven briefje en een kopietje van het paspoort vertrok baardmans, de belofte achterlaten dat wij snel gebeld zouden worden.

Toen ik na een paar dagen eens ging bellen, bleek het briefje net te zijn goedgekeurd door de directeur van Arctic. We zouden snel worden gebeld.

Later nog maar eens gebeld, we zaten inmiddels een week zonder koelkast. Miraculeus genoeg was ook het weer omgeslagen, zodat we op het balkon konden koelen. Inmiddels was het reserve-onderdeel besteld. Men zou ons bellen wanneer de koelkast opgehaald werd voor reparatie.

Zonder waarschuwing echter stonder er een paar dagen later twee nieuwe mannetjes voor de deur. Ze namen ook zonder formuliertjes of handtekeningen de koelkast mee, een unicum in dit formulierenlievende land.

Na nog een weekje en een iets minder vriendelijk telefoontje onzerzijds later stonden de mannetjes weer op de stoep. Koelkast gerepareerd! Op zich was het gratis omdat ze het gedicteerde briefje hadden geaccepteerd, maar toch ook weer niet omdat ze er voor de zekerheid ook maar een nieuwe motor in hadden gezet. Zonder ons dat te vertellen.

Toevallig had ik de 250 lei (iets van 60 euro) bij me voor de motor, dus hup de mannetjes betaald en we kregen ook nog een nieuw garantiebewijs voor de vervangen onderdelen.

Nu hebben we dus een gerepareerde koelkast, voor bijna niks als je bedenkt wat voor een manuren erin zijn gaan zitten. De deur sluit niet meer zo makkelijk en de nieuwe motor is misschien stiekem tweedehands, aan het geluid te oordelen.

En voor het eerst weet ik echt niet wat ik nu van een bedrijf moet denken. Welk bedrijf repareert er nu voor bijna gratis een commodity-product dat geen garantie meer heeft, maar communiceert daar zo slecht over dat het toch weer niet een succes is? Joepie Roemenië!