Het straatbeeld wordt de laatste tijd opgesierd door een woud aan spandoeken. Op iedere hoek staart mij een set presidentskandidaten aan vanaf meer dan levensgroot plastic.

Natuurlijk wordt de spandoekenwedloop gedomineerd door de usual suspects. Kandidaten van de grote partijen (huidig president Basescu van de PD-L en zijn voornaamste uitdagers Geoana van de PSD en Antonescu van de PNL) zijn daarom ook het vaakst slachtoffer van lichte animositeit. Zo heb ik al de eerste gevallene aangetroffen bij de brug over het meer:

Mircea Geoana in deplorabele staat. Nu wordt deze man ervan verdacht een trekpop te zijn van zijn sociaaldemocratische partijbaronnen. Dus ik kan mij voorstellen dat hij de moed in de schoenen laat zakken af en toe.

En die arme Crin (lelie betekent dat) Antonescu. Over hem gaat het hardnekkig gerucht dat hij de spreekbuis is van een stel louche industriële tycoons. Op zich een sympathieke volksjongen uit Tulcea (volgens zijn verkiezingsfolder)…

Naast de grote jongens strijdt er een hoop kandidaatjes om wat aandacht in de media. Zonder budget kan je niet de hele stad volhangen, vandaar dat ik van ene Remus Cernea in de hele buurt maar één (1) spandoek heb gespot.

Remus is van de Groenen. Dat wil zeggen: een van de groene partijen. Want hoe miniem de aanhang ook, wat groen is vecht bek. Daarnaast heeft hij een opvallend afwijkende posterhouding ten opzichte van zijn collega-presidentskandidaten. De meesten kijken de kiezer recht in de ogen. Sommigen hebben zelfs wat supporters op de poster ingevoegd. Maar zo niet Remus. Remus kijkt óf heel scheel, óf hij ziet groene vergezichten. Laten we het op het tweede houden. Op het spandoek heeft hij namelijk ook al een vreemde donkere plek achter zijn hoofd. Kan een fotoshop-probleempje zijn. Kan ook een paardestaart zijn. Hoe dan ook: als ik mocht stemmen, had Remus mijn stem. Mensen met zo’n poster verdienen het gewoon. En dan had ik nog niet eens zijn slogan vermeld: ‘Denk moedig!’ Inderdaad, hier is heel wat moed voor nodig.