Het ‘huis van oma’ staat er ook ’s winters bijzonder mooi bij, zie de foto op Ana’s site:

en daarom leek het ons een leuk idee om dit jaar met Kerst naar het platteland te tijgen, alwaar wij bij de houtkachel slempen aan de țuică, ons rond eten aan de tobă en van de heuvels glijden met de sania. Beter kan de kerst min of meer niet worden. Alles is authentieker en intenser op het Roemeense platteland, ook al is het voor de permanente bewoners vaak afzien. Van de kerkdienst in het pas opnieuw befrescode kerkje tot hte bezoek aan vrienden in een mistige sneeuwvlakte aan de rand van het dorp.

Roemenië glijdt ondertussen zachtkens richting 2013, moe van het politieke tumult van het afgelopen jaar, toe aan wat economische groei en met de vrees van de wilde winter van 2012 nog fris in het geheugen. Het wordt vast een interessant jaar, want in Roemenië gebeurt er iedere dag wel iets geks. Ik hoop – ook zachtkens – dat we in 2013 nou eindelijk eens een regering hebben die goeie plannen kan laten uitvoeren. Je terugtrekken naar het platteland, waar de tijd lijkt stil te staan – om er een reisgidscliché bij te pakken – is uiteindelijk toch vergeefs als modern Roemenië weer de verkeerde kant op zwalkt.

Aan de andere kant moeten we ook niet teveel aandacht geven aan de politiek. Als je ze even wegdenkt is Roemenië een soort Narnia. Dat is toch heel wat waard.