En opeens sloeg op verkiezingsavond de stemming om. Ik zat in een barretje met wat vrienden die wegens pas gebaard de deur nauwelijks uitkomen. We keken naar het Nederlands elftal dat wat Balten over de grasmat joeg, in afwachting van de Exit Poll. Roemenië heeft notoir onbetrouwbare peilingen van tevoren, dus ook bij deze presidentsverkiezingen hoorde je pas om 9 uur ’s avonds wat betrouwbaarder cijfers.

borrowed from psnews.ro An der Nase eines mannes erkennt man seinen Iohannis

Uit deelcijfers gedurende de dag was geen verrassend beeld naar voren gekomen: de gedoodverfde kandidaat Victor Ponta (ook zittend premier) lag op kop. Zijn traditionele achterban – ouderen, uitkeringsgenieters en ambtenaren – had bij het krieken van de dag al de stembussen bezocht.

Maar ’s avonds bleek op wie de middagploeg (stedelingen en de vele Roemenen in het buitenland) had gestemd, en dat was niet op Ponta. Ongeloof wolkte door het barretje toen de verschillende polls Klaus Johannis op winst zetten. Kon niet waar wezen. Grapje. Vergissing. Maar lo & behold: een uurtje later gooide het campagnehoofd van de PSD (Ponta’s partij), de charmante schurk Liviu Dragnea, al de doek in de ring. Keurige Klaus had gewonnen.

Het contrast tussen beide kandidaten had niet groter kunnen zijn: Ponta een arrogante, goed gebekte balkanboy met een enorme machtsbasis, zittend premier. Johannis, burgemeester van een provinciestad, inkeurig, etnisch Duitser en van weinig woorden. De afkeer die de Roemeense stemmers bleken te hebben van machtsspelletjes, nepotisme en clan-arrogantie was groter dan de reserves tegenover het totaal gebrek aan regerings- of buitenlandervaring van Houten Klaus.

En nu zit heel Roemenië zich af te vragen op wie ze eigenlijk hebben gestemd. Klaus ging daags na de verkiezingen een potje tennissen. Zijn vrouw ging gewoon naar haar werk op een school. Bij een signeersessie van ’s mans autobiografie stonden de rijen tot de overkant. Bleek een erg saai boek te zijn.

Veel mensen houden hun hart vast of Johannis niet zal wegzakken in het moeras van de corruptiestructuren die de Roemeense politiek beheersen en wijzen op het lot van de eveneens goedwillende Emil Constantinescu, die zich na zijn ambtstermijn (1996-2000) overwonnen verklaarde door het systeem. Anderen vrezen dat hij steun zal zoeken bij de al net zo corrupte traditionele tegenstanders van de PSD, de PD-L onder leiding van ene Blaga (bijgenaamd The Hutt).

Toch zijn de eerste resultaten bemoedigend. Koud verkozen kreeg Johannis het voor elkaar dat het schurkenparlement als makke lammetjes een wetsontwerp (dat de amnistie verruimde) wegstemden en de parlementaire immuniteit van een stel schurkencollega’s opheven zodat deze door de hermandad kon worden ingerekend. Dus we zijn vreselijk benieuwd. Wordt Johannis de man die Roemenië op het goede spoor richting rechtsstaat houdt en van de weeromstuit de directe investeringen aantrekt? Of kruipt het drijfzand hem al om de gepoetste molières?

De verliezers, die zo ruiterlijk en snel de nederlaag hebben toegegeven, weten het ook niet. Premier Ponta is op vakantie in Abu Dhabi, terwijl de begroting al lang op indienen wacht. De lagere echelons binnen de PSD ruiken bloed en roepen om een buitengewoon congres. Moet de regering nu aftreden en de kans op het verdelen van leuke geldjes verliezen? Of aanblijven en impopulariteit incasseren? Johannis’ onverwachte overwinning heeft alle plannen in de war geschopt.