Tagarchief: corruptie

Parkwelvaart

1 antwoord

Source: Hotnews.ro

In januari waren er enorme protesten in het land. Honderdduizenden mensen op de been. Deze protesten hebben ervoor gezorgd, dat de regering een noodverordening moest intrekken, die juist zo gunstig was voor de corrupte types die in Roemenië de touwtjes vast hebben. Een duidelijk doelpunt voor de burgers.

Burgers, middenklasse, het is een begrip dat hier te lande onder een dikke laag stof vandaan gehaald moest worden. Grofweg tussen 1920 en 1940 was er in Boekarest en in andere steden een middenklasse opgekomen, voor hun welvaart afhankelijk van een betrouwbare en voorspelbare overheid en volop profiterend van nieuwe voorzieningen op het gebied van onderwijs en infrastructuur. Toen in 1947 de communisten aan de macht kwamen was het uiteraard afgelopen met deze ‘kapitalistische bourgeois’ want vijanden van het volk. Burger werd een scheldwoord in de monden van apparatsjiks. In de communistische staat bestond geen middenklasse, alleen het volk en zijn leiders.

Na de revolutie, in 1989, werd een belangrijk deel van de arbeidersklasse omgezet in uitkerings- en pensioentrekkers. De megafabrieken met tienduizenden werknemers sloten en de regering was genereus met vroegpensioenen. Gevolg: Miljoenen burgers die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van het sabbelen aan de staatstiet en daarna vaak nog wat bijklussen. In bepaalde gebieden is de verhouding 3 uitkerings-/pensioentrekkers op 1 werkende.

Dan was er nog de voormalige partijleiding, laten we zeggen zo’n 20.000 partijbonzen, -kaders en securitate-officieren. Die vormen sinds de revolutie de sociaaleconomische elites, vaak in clans die door huwelijken en peetouderschap (allemaal godfathers) met elkaar zijn verbonden. Deze mensen zaten aan de knoppen toen de revolutie uitbarstte, en hebben zichzelf de baantjes en de eigendommen van de staat toebedeeld.

Voor de revolutie was er dus het volk en de partijleiding, na de revolutie de staatstepelaars en de zakspekkers. Een feodale configuratie.

Nu ontstond er begin jaren 2000 langzaam en voorzichtig een middenklasse in een aantal Roemeense steden. Na zo’n vijftien jaar economische groei (minus een implosietje in 2009-2010) is die middenklasse aardig gegroeid. In Boekarest zijn salarissen van 1500 euro netto al niet meer bijzonder en een manager bij een IT-bedrijf verdient al gauw het dubbele. Ter vergelijking: Het modaal inkomen in NL is ongeveer 2000 euro netto.

Deze middenklasse heeft er zelf voor gewerkt, en is niet afhankelijk van de staat. Zij hebben behoefte aan een voorspelbare, betrouwbare overheid – die er nu niet is. Dit in tegenstelling tot de hele grote onderklasse die door gebrek aan opleiding, perspectief en door de armoedeval vooral behoefte heeft aan uitkeringen. Daardoor is deze groep voor behoud van de status quo, waarin ze in ruil voor trouw stemgedrag kunnen rekenen op uitkeringen en pensioenen. Dat geldt ook voor de elites, die de staat nodig hebben om af te romen en om de functies die ze kunnen bemachtigen of bij wijze van gunst uitdelen.

De middenklasse heeft dus last van corruptie en baat bij transparantie, efficiëntie en integriteit. Dit zijn de mensen die Roemenië gaan redden: Ze hebben een sociale positie te verdedigen, een legitiem belang, ze hebben het geld en de energie om iets te doen. Dus als ze in het park de baby en mij zowat van de sokken rijden met hun kekke fietsjes, skates, hoverboards en autopetten, heb ik ze al snel weer vergeven.

Altijd dat geklaag

2 Antwoorden

Vanochtend was op de radio dat de levensverwachting in Roemenië de afgelopen 25 jaar met 10 jaar is gestegen. Een prima ontwikkeling zou ik zeggen – geeft de communismenostalgen mooi het nakijken. Bovendien weten u, ik en de andere goed geïnformeerde burgers dat een hogere levensverwachting in hoofdzaak te danken is aan twee dingen: beter eten en betere zorg. Allemaal goed nieuws. Maar de headline van het nieuwsbericht was dat Roemenië het op twee na kortst leeft in de EU.

Vorige week had ik het met collega’s over parkeren. Parkeren is een probleem en daar klagen veel mensen terecht over. Maar een beetje perspectief is nooit weg. In 1990 waren er in Boekarest 10 keer zo weinig auto’s, en geen parkeergarages. Nu zijn er talloze parkeervoorzieningen en in het centrum hebben ze zelfs een stuk of vijf, zes parkeergarages gegraven. Er is geen enkele overheid die een vertienvoudiging van het aantal auto’s in 25 jaar kan oplossen. Maar als je ziet hoeveel viaducten en wegverbredingen er de afgelopen 10 jaar zijn aangelegd, zie je wel dat de gemeente zijn best doet.

En dan corruptie. Laatst was ik op een Ubertocht met als chauffeur een politieman (van de jandarmerie). Door zijn wisselende diensten had hij tijd over om bij te beunen. We hadden het over de toestand in het land en uiteraard gaf hij aan dat ‘ik helaas niet de kans heb gegrepen om te emigreren, er is niets veranderd hier en er gaat ook niets veranderen’. En toen ik zei dat er toch de laatste jaren stoute politici met bosjes achter de tralies worden gezet, kon hij melden dat de echte bazen nog steeds vrij rondliepen. Op zich kan dat best, maar als je bedenkt dat Roemenië 25 jaar geleden werd geregeerd door een communistische dictator, dat vervolgens ondanks een volksopstand de communistische elite gewoon aan de macht is gebleven met hun corruptie en nepotisme, dan zijn de resultaten gewoon heel goed. In 25 jaar hebben de Roemenen (met hulp van de EU) een volledig verrot rechtssysteem omgeturnd tot een werkend systeem met een aantal rotte plekken.

Zou het zo zijn dat de Roemenen naast hun latijnse bloed een shot Slavische – of sterker nog, Hongaarse – mistroostigheid hebben meegekregen? Ik vermoed van wel.

En dan nog dit: U merkt dat het aantal stukjes flink afneemt – dat komt omdat ik nou 2 kinderen heb, 2 banen heb, in 2 talen stukjes schrijf en me inlees in een 2e rechtssysteem.

 

Operatie geslaagd, patiënt geroosterd

Geef een reactie
Ziekenhuis Fundeni, chirurgiegebouw

Ziekenhuis Fundeni, chirurgiegebouw

Mijn schoonmoeder is afgelopen dinsdag met succes geopereerd. In een 9 uur durende operatie heeft professor Irinel Popescu, de plaatselijk aanbeden en nurksige arts die geen smeergeld wil hebben, met zijn team al het kwalijke nagekeken en weggesneden. Althans dat hopen wij, want er moeten nog wat resultaten komen van onderzoek. De chirurg was tevreden, dus dat is alvast goed nieuws.

Na een dag mocht de patiënt van de intensive care af en ligt nu op zaal te herstellen van de operatie. Ana gaat iedere dag, maar ik was vandaag voor het eerst ook op bezoek.

Het gebouw op de foto is een kolos in sovjetstijl. Het heeft in tegenstelling tot de aanpalende panden een verfje gehad en stond vandaag majestueus in de voorjaarszon. Het gebouwtje midden onderaan is een nieuw bijgebouw, waar ambulances makkelijk naar binnen kunnen rijden. Dit is veruit het grootste oncologisch centrum van het land. Een bewaker had zich lui op een stoeltje geïnstalleerd en wuifde me verder. Verder de ingewanden van het gebouw inwandelend, maakten frisgeverfde wanden en designwachtbankjes plaats voor afgeleefde linoleumvloeren en dito tegelwanden.

Mijn schoonmoeder ligt op een kamer met vijf andere vrouwen rood aan te lopen. De voorjaarszon schijnt al krachtig en één kamergenoot verzet zich dwingend tegen het openen van de ramen. In Roemenië is het geloof in dodelijke tocht springlevend. Van de lamellen voor de ramen is de helft verdwenen en een airco is er op de hele gevel niet te vinden. Dit alles zal het genezingsproces al niet bevorderen, maar veel erger is het personeel. Dat wil zeggen, het gebrek aan personeel.

Artsen en verpleegkundigen verlaten Roemenië als geldschieters een noodlijdend bedrijf, zodat er op de verpleegafdeling maar héél weinig zusters zijn. De zusters die er zijn, laten zich zelfs met smeergeld niet verleiden tot een actieve houding. Men komt injecties geven en als je mazzel hebt de drainagezak verversen, maar dan heb je het qua service wel gehad. Moet er iemand ’s nachts naar de wc, maar kan niet uit bed komen? De wc is op de gang, er is geen po en een verpleegster is onvindbaar. Succes.

Zodoende hebben veel patiënten een onofficiële begeleider bij zich. Mijn schoonvader heeft vrij genomen van zijn werk (hoewel dat eigenlijk niet kon, hij is docent) en levert mantelzorg in het ziekenhuis. Er is voor begeleiders geen plaats ergens, dus hij zit de hele dag in de vensterbank of op een wrakkig stoeltje. ’s Nachts is er een standaard ritueel, waarbij de bewaker eerst de formaliteiten in acht neemt door alle ‘bezoek’ naar huis te sturen maar vervolgens een oogje dicht te knijpen wanneer men stiekum blijft zitten. Slapen doet mijn schoonvader dus ook op een stoel.

Ik vermoed dat de hele toestand behalve uit geldgebrek, door onwil, corruptie en gebrek aan organisatievermogen blijft voortbestaan. Verbeteringen zijn er wel, maar die gaan langzaam en als je nu in het ziekenhuis ligt heb je er niets aan. Privéziekenhuizen zijn er wel, maar voor de meeste Roemenen te duur. En kankerbehandelingen doen die nauwelijks, want niet winstgevend.

Ana doet wat ze kan, maar heeft thuis een minimensje om voor te zorgen. Komende week komt een buurvrouw van op het dorp een week op een stoeltje slapen. Hopelijk mag mijn schoonmoeder snel naar huis! Wordt vervolgd.

Kankerziekenhuis

Geef een reactie

Mijn schoonmoeder, die haar hele leven al rookt, aan diabetes lijdt en sinds een schildklieraandoening kampt met hardnekkig overgewicht, heeft leverkanker. Primaire leverkanker. Dat komt heel zelden voor en kan je alleen maar als enorme pech betitelen. Geen longklachten, geen hartklachten, nee, leverkanker.

Ze wordt al twee jaar in de gaten gehouden, maar de bult in de lever blijkt nu kwaadaardige neigingen te hebben en moet eruit worden gesloopt. Daar zijn ze niet in één keer achter gekomen, nee daar zijn talloze onderzoeken aan vooraf gegaan.

Mijn schoonouders wonen in een provinciestad (zo’n 100.000 inwoners), ongeveer anderhalf uur rijden van de hoofdstad Boekarest. In hun eigen stad is wel

Ziekenhuiscomplex Fundeni. Geleend van mapio.net

Ziekenhuiscomplex Fundeni. Geleend van mapio.net

een ziekenhuis, maar daar werkt anderhalve chirurg en een paardenkop. De paardenkop doet de meeste operaties. Er is namelijk in Roemenië sprake van een enorme doctor drain, duizenden artsen verlaten ieder jaar het land. Uiteraard de best opgeleide, ambitieuze jonge artsen gaan pleite en we blijven zitten met de tweederangs artsen.

 

Behalve in Boekarest, gelukkig, want daar is het nog wel aantrekkelijk voor artsen om te werken.

Dat komt, patiënten zijn in Roemenië gewend om flink in de buidel te tasten. Bovenop de ziekenfondspremie van 5,5% van het brutoloon wordt bij iedere ingreep in een staatsziekenhuis een envelopje overgeschoven. Verpleegsters, anesthesisten, iedereen krijgt geld. Het schijnt dat de meeste artsen ook wel werken zonder smeergeld, maar als Roemeense patiënt neem je liever het zekere voor het onzekere. Tel uit je winst en verbaas je niet dat specialisten met hun officiële salaris van zo’n 1500 euro allemaal joekels van auto’s en huizen hebben.

Enfin, in Boekarest zijn dus nog goede artsen (en in een paar andere steden, zoals Cluj-Napoca) maar niet in de provincie. Mijn schoonouders hebben voor al die onderzoeken naar Boekarest moeten komen, naar een kolos van een ziekenhuiscomplex in de wijk Fundeni. Ook een van de weinige oncologie-instituten van het land.

Voor ieder bezoek moesten mijn schoonouders om vier uur ’s morgens opstaan, zodat ze om zeven uur bij het ziekenhuis in de rij plaats konden nemen. Met een beetje geluk was de consultatie dan om elf uur. Af en toe moesten ze na uren wachten weer onverrichter zake naar huis omdat de dokter het te druk had met opereren. Ook voor het vernemen van de resultaten van een bloedonderzoek of een biopsie moest dezelfde reis worden afgelegd. Telefonische inlichtingen bestaan niet en e-mailen al helemaal niet.

Nu is mijn schoonmoeder opgenomen, want ze gaan opereren. Gelukkig is dat nog een optie, de lever kan veel hebben. Ze werd op vrijdag opgenomen en op maandag zou het gebeuren. Maar zonder enige inlichtingen ging maandag, dinsdag, woensdag en ook donderdag voorbij. Mijn schoonmoeder zat zich van spanning op te vreten en niemand die kwam vertellen hoe het zat. Wat bleek op vrijdagochtend: De operatie zou niet voor de maandag daarna plaatsvinden. Dan heb je dus iemand zinloos een week in het ziekenhuis gehad.

In de loop van diezelfde dag hoorde mijn schoonmoeder van een medepatiënt dat die ‘het bloed geregeld had’. Bij navraag bleek: Behalve in spoedgevallen opereert het ziekenhuis alleen patiënten voor wie minstens drie mensen bloed hebben gedoneerd. Of extra smeergeld hebben betaald, uiteraard. Waarschijnlijk is het een officieuze regel, want officieel lijkt dit me niets te maken hebben met een gelijke en rechtvaardige behandeling van patiënten. Misschien ook daarom had niemand de moeite genomen om dit even door te geven.

 

Wij hebben met stijgende ergernis en ongeloof kennis genomen van de wederwaardigheden van mijn schoonmoeder, en ik dacht laten we deze schandaligheden in ieder geval met het internet delen. Wordt vervolgd.

Stout

Geef een reactie
geleend van ziuanews.ro

geleend van ziuanews.ro

Een gearresteerde politicus is in Roemenië net zoveel nieuws als dat er hier gaten in de weg zitten. In tegenstelling tot andere voormalige Sovjetsatellieten waait er in Roemenië momenteel een stevige anticorruptiewind. Arrestaties zijn aan de orde van de dag, en onlangs luidde de politie van Boekarest de noodklok wegens een cellentekort. Nodig ook trouwens, in een van de meest corrupte landen van Europa.

Maar toen gisterochtend de kranten in chocoladeletters kond deden van het formeel als verdachte aanmerken van de premier, was dat toch wel nieuws. In de pers was het gegnuif niet van de lucht. Ook buitenlandse boodschappers brachten het bericht met trompetgeschal.

Als u mij de scheve vergelijking wilt vergeven gaat de beschuldiging net als bij Al Capone om een nevenmotief: valsheid in geschrifte in Ponta’s geval. Het past wel bij Ponta’s karakter als bewezen plagiarist, maar valt in het niet bij het corrupte gegraai van de PSD, de partij waarvan Victor Ponta de leider is.

Vooralsnog weigert de premier af te treden, hoewel en uiteraard de president alsmede alle politieke tegenstanders bloed ruiken en om het hardst roepen dat hij de eer aan zichzelf moet houden. Ponta kan moeilijk gearresteerd worden – omdat Ponta ook lid is van de kamer van afgevaardigden moeten zijn collega’s eerst toestemming geven. Een tijdschrift merkte op dat de premier nu beschermd wordt door de wet die hij een paar maanden geleden nog beloofde te wijzigen.

Telefoon

Geef een reactie

Vandaag zijn het eens geen parlementsleden of burgemeesters, maar de volledige politietop van de provincie Timiș die zijn gearresteerd voor corruptie. Voor de broodnodige Roemeense afwisseling, zullen we maar zeggen. Want bij al dat gearresteer wil je natuurlijk ook weleens wat anders. Zonder dollen is Roemenië overigens kampioen politici en functionarissen veroordelen – daar kunnen andere landen nog wat van leren. De corruptie mag in Roemenië endemisch en systemisch zijn, maar de heelmeesters hebben hun zachte methoden losgelaten. Het is wel de vraag of justitieoptreden genoeg is om potentiële corruptelingen af te schrikken, maar er worden tenminste resultaten geboekt.

Roze toiletgebouw in park Titan. Bron: www.gandul.info

Roze toiletgebouw in park Titan. Bron: http://www.gandul.info

Hierdoor – of misschien juist ondanks deze ontwikkelingen – gaan steeds meer Roemenen zich druk maken om dingen waar ook Nederlanders zich druk om maken: scheve stoeptegels, gebrek aan parkeerplekken, hondepoep. Er is een facebookgroep hier in onze wijk die het aftreden van de burgemeester eist omdat deze op kosten van de burger ons mooie park volplempt met sierbestrating, kunstwerken en roze toiletgebouwen.

Dus, en zelf ben ik natuurlijk ook zo’n Hollander die zich opwindt over scheve stoeptegels, terwijl ik dat in eigen land nooit deed.

Toch zou ik het jammer vinden als de gemeente het ineens op de heupen kreeg en de openbare ruimte met smaak en telefooncel2 telefooncel1fatsoen ging inrichten. Dan zou je nooit meer dingen zien als die telefooncel van de inmiddels al twee keer van naam veranderde voormalige nationale telefoonmaatschappij, sinds jaren ontbonden van het vaste net en bij het leggen van nieuwe tegels op de stoep netjes aan de kant gezet. En die staat er dus al tijden. En hij zal ook nog wel even blijven staan.

Het leukste is: tweehonderd meter verder staat er precies zo een.

Luister voor duistere Duitser

Geef een reactie

En opeens sloeg op verkiezingsavond de stemming om. Ik zat in een barretje met wat vrienden die wegens pas gebaard de deur nauwelijks uitkomen. We keken naar het Nederlands elftal dat wat Balten over de grasmat joeg, in afwachting van de Exit Poll. Roemenië heeft notoir onbetrouwbare peilingen van tevoren, dus ook bij deze presidentsverkiezingen hoorde je pas om 9 uur ’s avonds wat betrouwbaarder cijfers.

Klaus Johannis

borrowed from psnews.ro An der Nase eines mannes erkennt man seinen Iohannis

Uit deelcijfers gedurende de dag was geen verrassend beeld naar voren gekomen: de gedoodverfde kandidaat Victor Ponta (ook zittend premier) lag op kop. Zijn traditionele achterban – ouderen, uitkeringsgenieters en ambtenaren – had bij het krieken van de dag al de stembussen bezocht.

Maar ’s avonds bleek op wie de middagploeg (stedelingen en de vele Roemenen in het buitenland) had gestemd, en dat was niet op Ponta. Ongeloof wolkte door het barretje toen de verschillende polls Klaus Johannis op winst zetten. Kon niet waar wezen. Grapje. Vergissing. Maar lo & behold: een uurtje later gooide het campagnehoofd van de PSD (Ponta’s partij), de charmante schurk Liviu Dragnea, al de doek in de ring. Keurige Klaus had gewonnen.

Het contrast tussen beide kandidaten had niet groter kunnen zijn: Ponta een arrogante, goed gebekte balkanboy met een enorme machtsbasis, zittend premier. Johannis, burgemeester van een provinciestad, inkeurig, etnisch Duitser en van weinig woorden. De afkeer die de Roemeense stemmers bleken te hebben van machtsspelletjes, nepotisme en clan-arrogantie was groter dan de reserves tegenover het totaal gebrek aan regerings- of buitenlandervaring van Houten Klaus.

En nu zit heel Roemenië zich af te vragen op wie ze eigenlijk hebben gestemd. Klaus ging daags na de verkiezingen een potje tennissen. Zijn vrouw ging gewoon naar haar werk op een school. Bij een signeersessie van ’s mans autobiografie stonden de rijen tot de overkant. Bleek een erg saai boek te zijn.

Veel mensen houden hun hart vast of Johannis niet zal wegzakken in het moeras van de corruptiestructuren die de Roemeense politiek beheersen en wijzen op het lot van de eveneens goedwillende Emil Constantinescu, die zich na zijn ambtstermijn (1996-2000) overwonnen verklaarde door het systeem. Anderen vrezen dat hij steun zal zoeken bij de al net zo corrupte traditionele tegenstanders van de PSD, de PD-L onder leiding van ene Blaga (bijgenaamd The Hutt).

Toch zijn de eerste resultaten bemoedigend. Koud verkozen kreeg Johannis het voor elkaar dat het schurkenparlement als makke lammetjes een wetsontwerp (dat de amnistie verruimde) wegstemden en de parlementaire immuniteit van een stel schurkencollega’s opheven zodat deze door de hermandad kon worden ingerekend. Dus we zijn vreselijk benieuwd. Wordt Johannis de man die Roemenië op het goede spoor richting rechtsstaat houdt en van de weeromstuit de directe investeringen aantrekt? Of kruipt het drijfzand hem al om de gepoetste molières?

De verliezers, die zo ruiterlijk en snel de nederlaag hebben toegegeven, weten het ook niet. Premier Ponta is op vakantie in Abu Dhabi, terwijl de begroting al lang op indienen wacht. De lagere echelons binnen de PSD ruiken bloed en roepen om een buitengewoon congres. Moet de regering nu aftreden en de kans op het verdelen van leuke geldjes verliezen? Of aanblijven en impopulariteit incasseren? Johannis’ onverwachte overwinning heeft alle plannen in de war geschopt.

Stemmenmakerij

1 antwoord

Nog een paar daagjes en dan heeft Roemenië een nieuwe president. Tot dan toe wil ik u het volgende pareltje niet onthouden, in de categorie ‘Je verzint het niet’:

Vandaag op de televee (de enige neutrale nieuwszender) een ontredderd groepje parlementsleden. Deze parlementsleden, aangevoerd door een opposant van de regering, maakten deel uit van de parlementscommissie voor Roemenen in het buitenland. Daar zijn er zo’n 4 miljoen van, dus een commissie is geen overbodige luxe. Het groepje ontredderden stond buiten het parlementsgebouw (opknappertje van Ceausescu inderdaad) een persconferentie te geven OMDAT ZE HUN EIGEN PARLEMENTSGEBOUW NIET IN MOCHTEN. Hoe nu? Het bleek dat het parlement deze week officieel een werkbezoekenweek heeft, zonder formele vergaderingen. Dus toen men toch wilde vergaderen, mocht men er simpelweg niet in. Verboden!

Waarom wilden deze mensen dan zo urgent vergaderen? Het is zondag de tweede en beslissende ronde van de presidentsverkiezingen. De eerste ronde verliep met name bij de buitenlandse stemlokalen heel rommelig. Veel in het buitenland wonende Roemenen hadden na uren in de rij staan uiteindelijk niet kunnen stemmen. Dat is een forse inbreuk op een democratisch grondrecht, dus ging men terecht protesteren. Verschillende spreekpersonen uit regeringshoek probeerden deze protesten af te doen als politiek gekleurd en opgehitst door de tegenkandidaat voor het presidentschap (de andere kandidaat is de huidige premier, die dus ook verantwoordelijk is voor de organisatie van de verkiezingen), maar dat is kenmerkend voor de haatzaaiende complotstijl van de huidige grootste regeringspartij.

Enfin, onze commissie buitenland wilde iets doen aan dit organisatieprobleem, vooral omdat de centrale kiescommissie en het ministerie van buitenlandse zaken helemaal niets doen, behalve met modder smijten naar elkaar. Zodoende hadden deze parlementariërs de minister van buitenlandse zaken uitgenodigd, maar die had geweigerd om te komen. Overigens is deze man pas benoemd. Wat was zijn vorige functie? Hoofd van de inlichtingendienst. Had hij nog hobby’s? Nou hij was in de eerste ronde ook presidentskandidaat, maar heeft nu geadviseerd om op de huidige premier te stemmen. Door wie hij net is benoemd als minister van buitenlandse zaken.

Beste mensen, democratie is een relatief begrip. Maar er wordt hier te lande door bepaalde lieden wel zo ongelooflijk hard gewerkt om de uitslag niet van de vrije wil van de kiezer te laten afhangen, dat het je bang te moede wordt. Protesteren, stemmen, je mening vormen – het zijn allemaal rechten die in Roemenië onder vuur liggen en actief verdedigd moeten worden.

bron: voceatransilvaniei.ro Links Ponta, huidig premier en leider grootste partij. Rechts Iohannis, op verlies staande uitdager.

Iets te kiezen

Geef een reactie

Als onderdaan van Zijne Majesteit mag ik in Roemenië wel stemmen voor de gemeenteraad, maar niet voor de presidentsverkiezingen waarvan net de eerste ronde achter de rug is. Zodoende kon ik zonder enige last of ruggespraak gisteravond de stand van zaken doornemen in de wereld die Boekarest heet, met wat journalistenvriendjes in een hipstercafé en natuurlijk met mijn eega van zo’n 9 jaar en een beetje.

Wat bleek: er zijn legio sappige verhalen die vanwege gebrek aan bewijs (lees: de totale afwezigheid van onderzoeksjournalistiek in dit mooie land) de pers niet halen.

1. Zelf had ik het volgende bij de kop: Dee ik twee dagen voor de verkiezingen slaperig de voordeur open, twee glimlachende oudere dames van de deelgemeente Sector 3. Gaat u ook stemmen? Nou nee want ik ben hier vreemd. Oh, nou is niet erg. Maar wilt u een folder? Ja hoor, ik ben dol op folders. Hier, een folder van kandidaat Ponta, van de PSD. Ja, die ken ik. Geeft u me alstublieft ook wat foldertjes van de andere kandidaten. Helaas, we hebben alleen foldertjes van Ponta. O hoe zit dat dan? De gemeente colporteert toch niet met slechts 1 kandidaat? Het openbaar bestuur is toch onpartijdig? (Op vriendelijke schooljuftoon) Als buitenlander weet u dit niet, maar onze burgemeester is ook van de PSD. En als in Roemenië de burgemeester van een partij is, dan is in feite de hele gemeente van die partij… Mijn protesten waren aan dovevrouwsoren gericht. Ik heb gelijk maar een klacht ingediend via het online klachtenformulier van de politie. Mooi registratienummer toegemaild gekregen. Ben benieuwd!

Bron http://www.dw.de

2. Een kennis van een van de journalisten, die bij mijn lijfblad de Kamikaze werkt, maakte dit mee: Hij was lid van een stembureaucomité namens een partij. Tussen de bij het bewuste stemlokaal uitgebrachte stemmen waren er een hoop voor onafhankelijk kandidate Monica Macovei. Deze kennis was even naar het toilet en toen hij terugkwam waren de stemmen voor Macovei mooi verdeeld onder de andere partijen (Macovei had als onafhankelijk kandidaat geen geld voor waarnemers overal). Ze hadden gewoon de stembiljetten op andere stapels gelegd!

3. Een collega van een andere journalist was bij zijn ouders in de stad Pitești. Aan de deur stonden twee partijkaders, die diens ouders 100 lei (plusminus 20 euro) boden om op de PSD te stemmen. Die collega overwoog om het geld aan te nemen en toch op een andere partij te gaan stemmen, maar heeft de boeven uiteindelijk de deur gewezen.

Ik zeg: De volgende keer mag de OVSE best wel wat mannetjes sturen om toezicht te houden op de gang van zaken hier te lande. En qua eerlijkheid van de verkiezingen ben ik inmiddels effectief ontnaïefd. Schurkenbende! Aan de schandpaal ermee!

Brommen

Geef een reactie
Overgenomen van www.fullonline.ro

Overgenomen van http://www.fullonline.ro

Goed nieuws voor Roemeniëfans: Mediamagnaat en zakenman Dan Voiculescu is vandaag veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf. Deze figuur, die onder Ceausescu bij de Securitate werkte, heeft na 1990 een imperium opgebouwd door handig gebruik te maken van de zwakke plekken in het Roemeense overheidsapparaat. Hij geldt als een van de rijkste mannen van Roemenië. Nu is hij in hoger beroep veroordeeld, samen met een aantal kornuiten. Hij had namelijk een tijd geleden een hele berg onroerend goed ‘eerlijk gekocht’ voor ongeveer 5% van de marktwaarde, en de opbrengst vervolgens witgewassen via een schenkingsconstructie.

Vooral door zijn nieuwskanaal is Voiculescu erg machtig. Antena 3 (niet te verwarren met de Spaanse zender van dezelfde naam) is een politiek vehikel, dat onder het mom van nieuws dag en nacht Voiculescu’s vijanden probeert af te branden. Hele uitzendingen worden gewijd aan vage complottheorieën over de president en andere lui die de Mogul kwaad gezind is. Ik heb er al eerder een stukje over geschreven uiteraard. Het kantoor van deze zender is nu ook geconfisqueerd omdat de boef een paar miljoen moet ophoesten. Het laatste nieuws is dat van Voiculescu’s politieke partij er meteen maar een paar parlementariërs zijn overgelopen naar een andere clan.

Fijn voor Roemenië is dat de rechter laat zien niet te bezwijken onder politieke druk, zelfs nu de regering bestaat uit mensen die de veroordeelden welgezind zijn. Nog even zo doorgaan en we hebben waarachtig een rechtsstaat.